نیاز به عزم جدی در ایجاد امنیت غذایی پایدار و تولید غذای ایمن
باخود مراقبتی و ایجاد الگوی صحیح مصرف مواد غذایی در بین آحاد جامعه می توانیم گامی موثر در کاهش بیماری های غیرواگیر برداریم.
از آنجا که غذا نقش بسیار مهمی در بقای آدمی ایفا میکند و قسمت بزرگی ازبرنامهریزی دولتها را به خود اختصاص میدهد، سازمان خواربار وکشاورزی ملل متحد (فائو) روز شانزدهم اکتبر را به نام روز جهانی غذا جشن میگیرد. این سازمان، سال ۱۹۴۵ برای اولین بار، شانزدهم اکتبر را روز جهانی غذا اعلام کرد وهر ساله با فرا رسیدن این روز آن را جشن میگیرند روز جهانی غذا درسال 2017 باشعار «تغییر آینده مهاجرت:سرمایهگذاری درامنیت غذایی و توسعه روستایی» برگزار شد.
غذا مفاهیم بسیاری دارد و علاوه بر تولید انرژی، موجب ساخت بسیاری از اندامها میشود و تمامی اعمال بدن را حفظ و تنظیم میکند؛ اما معنای غذا چیزی بیش ازتغذیه بدن است ما از غذا خوردن لذت میبریم، غذا درما احساس امنیت و شادمانی ایجاد میکند، به منظور برقراری ارتباط با دوستان از آن استفاده میکنیم و برای بیان شادی و تعطیلات و جشنها و به عنوان نماد مذهبی هر روز استفاده میشود.
مشکل اصلی غذا درکشورهای توسعه یافته، مصرف زیاد بسیاری ازموادغذایی است، درحالی که درکشورهای درحال توسعه این معضل به صورت فقر، گرسنگی و سوءتغذیه نمود یافته است. درکشورهای پیشرفته، مصرف زیاد قندها و چربیها منجر به دریافت زیاد کالری همراه با یک رژیم غذایی دارای دانسیته پایین موادمغذی میشود و با کنارهم قرار گرفتن عوامل محیطی و غذایی، احتمال بروز بسیاری از بیماریهای مزمن را افزایش میدهد. برای مثال، چاقی خطربیماریهای مزمن غیرواگیر و برخی سرطانها و دیابت را افزایش میدهد.
بیماریهای قلبی-عروقی، تصلب شرائین، پرفشاری خون، سرطان، دیابت و پوکی استخوان ازبیماریهای مزمن شناخته شدهاند که تغذیه درجلوگیری ازآنها نقش به سزایی دارد که درسالهای اخیر بیشتربه آنها پرداخته میشود به طور مثال، با کم کردن مصرف چربیهای اشباع، کلسترول، الکل، سدیم، قند و شیرینی و دریافت بالای فیبرهای محلول و موادغذایی که منابع کلسیم و پتاسیم هستند، میتوان تا حد زیادی احتمال بروز بیماریهای قلبی - عروقی را کم کرد حتی میتوان با کاهش مصرف چربی، کالری، گوشت قرمز، ماهیهای دودی یا نمک سود شده و دریافت بالای فیبرها به همراه درمان چاقی از بروز بسیاری از سرطانها جلوگیری کرد.
بنابراین برای ارتقای سلامت نیاز به عزم جدی برای ایجاد امنیت غذایی پایدار و تولید مواد غذایی ایمن وسالم می باشد. همچنین باخود مراقبتی وایجاد الگوی صحیح مصرف مواد غذایی در بین آحاد جامعه می توانیم گامی موثر درکاهش بیماری های مزمن غیرواگیرکه سالیانه هزینه مالی زیادی بر بدنه درمان تحمیل می نماید، برداریم.
نظر دهید