نقش پژوهش درارتقاء سلامت و امنیت غذایی جامعه
نقش پژوهش درارتقاء سلامت و امنیت غذایی جامعه
دردنیای امروز دانایی یکی ازمحورها وشاخص های اصلی پیشرفت وتعالی هرجامعه به شمارمی رود. سنجش سطح دانایی به میزان تولید و مصرف اطلاعات وگسترش دانایی به دسترسی سریع و آسان به منابع علمی موثق وابسته است. دانسته های ما یا با مطالعه منابع اطلاعاتی موجود و یا بنا به پژوهش هایی که خود انجام می دهیم، به دست می آید
.
اگر این دانسته ها بر پایه نتایج پژوهش های قبلی باشد، درواقع به مصرف اطلاعات پرداخته ایم و اگر مبتنی بر مشاهدات و تحلیل های جاری باشد، تلاش ما به تولید اطلاعات منجر شده است؛ بنابراین منبع اصلی تولید اطلاعات و دانش جدید درواقع حاصل فعالیت های پژوهشی است که انجام می گیرد. پژوهش درهرموضوع به هرگونه و درهرسطحی که انجام شود، تلاشی منسجم و نظام مند در راستای توسعه دانش موجود درباره موضوع هایی است که با آنها سر وکارداریم. پژوهش کوششی است برای یافتن بهترین راهکارهای ممکن برای حل مشکلات موجود درعرصه های زندگی.
معمولا پژوهش های موجود را به دو دسته «کاربردی» و«بنیادی» تقسیم می کنند. نتایج پژوهش های کاربردی درکوتاه مدت و برای رفع مشکلات موجود قابل استفاده است. به بیان دیگر، پژوهش های کاربردی درحل مسائل جاری مفید هستند و معمولا نیازبه انجام پژوهش های کاربردی زمانی احساس می شود که روش ها و اطلاعاتی که دراختیار داریم، برای حل برخی از مشکلات موجود کافی نیست. درمقابل پژوهش های بنیادی به توسعه و تعمیق مبانی علوم مختلف کمک کرده و در دراز مدت امکان گسترش مرزهای دانش بشری را فراهم می آورند.
درکشورما با توجه به وجود مشکلات عدیده درچرخه تولید، توزیع ونگهداری واسراف بی رویه درمصرف مواد غذایی وآرایشی و بهداشتی نیاز است پژوهش درحوزه غذا و تولید مواد غذایی و بهداشتی ایمن وتولید ومصرف مواد غذایی فراسودمند و استفاده از بسته بندی هوشمند برای حفظ بیشترکیفیت و همچنین بکارگیری فناوری نانو توسط صاحبان صنایع وهمچنین پژوهش درمیزان صادرات و واردات موادغذایی مورد نیاز برای تامین امنیت غذایی جامعه و پژوهش برای اصلاح فرایند کنترلی و نظارتی برسلامت کالاهای غذایی وبهداشتی وارداتی درمناطق آزاد و پیشگیری ازقاچاق کالاهای بی کیفیت که باعث به مخاطره انداختن سلامت آحاد جامعه می گردد، انجام می شود. در واقع انجام پژوهش برای بدست آوردن بهترین راهکارممکن برای حصول امنیت غذایی مردم و ارتقاء سطح سلامت در جهت توسعه پایدار جامعه می باشد.
امنیت غذایی درواقع « دسترسی همه مردم درتمام اوقات به غذای کافی وسالم برای داشتن یک زندگی سالم» تعریف می شود. این تعریف به سه عنصر«موجود بودن غذای سالم»، «دسترسی به غذا» و «پایداری دردریافت غذا» استواراست. عنصرموجود بودن غذا تنها به میزان مواد غذایی در مرزهای ملی که درگذشته عنصر اصلی امنیت غذایی بود، تکیه ندارد و امروزه شامل تولید (عرضه داخلی) و واردات مواد غذایی میباشد.مفهوم «دسترسی به غذا» نیز دسترسی فیزیکی و اقتصادی به منابع جهت تامین اقلام غذایی مورد نیاز جامعه است و معنای «پایداری دردریافت غذا»، ثبات و پایداری دریافت ارزش های غذایی مورد نیاز مردم میباشد. بنابراین می توان گفت زیربنای توسعه درامورمختلف از جمله ارتقاء سلامت و امنیت غذایی جامعه در پژوهش می باشد.
مسعود رمضانی پور- کارشناس ارشد علوم تغذیه
اداره نظارت بر مواد غذایی و بهداشتی معاونت غذا و دارو دانشگاه علوم پزشکی گیلان
انتهای پیام/
نظر دهید